Λουκέτο έχουν βάλει τα τελευταία χρόνια μία στις δύο κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας, ενώ το φάσμα της πτώχευσης πλανάται απειλητικά πάνω από εκατοντάδες άλλες, καθώς έχουν στεγνώσει, συνεχώς και πιο πολύ, από ρευστό, είτε λόγω έλλειψης έργων είτε λόγω χρηματοδοτικού εμπάργκο από τις τράπεζες.
Την ίδια ώρα, επειδή η φτώχεια φέρνει γκρίνια, στον τομέα των κατασκευών έχει ξεσπάσει ένας ιδιόμορφος εμφύλιος πόλεμος. Οι μικρές εταιρείες ζητούν από την κυβέρνηση πάγωμα ή συρρίκνωση κάποιων από τα μεγάλα έργα και άνοιγμα στην κατασκευή υποδομών στην επαρχία, μικρομεσαίου προϋπολογισμού. Μόνο έτσι, υποστηρίζουν τα συνδικαλιστικά τους όργανα, θα μπορέσουν να επιβιώσουν οι μικρές εταιρείες και να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα των λουκέτων, που έχει ενσκήψει με άγριες διαθέσεις.
Βολές κατά κυβέρνησης
Από τη δική του πλευρά, ο Σύνδεσμος Τεχνικών Επιτροπών το συνδικαλιστικό όργανο των Μεγάλων Εταιρειών Ανώτατης Τάξης (ΣΤΕΑΤ), συνδικαλιστικό όργανο των μεγάλων εταιρειών, έχει διαφορετική άποψη. Yποστηρίζει την επιτάχυνση κατασκευής μεγάλων έργων και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι αν από τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ που έδωσε στις τράπεζες, αφαιρούσε τα τρία δισ. και τα πρόσθετε στο Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων, θα πρόσφερε βαθιά ανάσα στον κατασκευαστικό κλάδο και γενικότερα στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα, ο ΣΤΕΑΤ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι όχι μόνο έχει κάνει φτωχότερο το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων της χώρας, αλλά επιπλέον δεν πληρώνει στην ώρα τους εκείνες τις κατασκευαστικές εταιρείες, οι οποίες έχουν ήδη ολοκληρώσει εδώ και καιρό δημόσια έργα. Ακόμα, διατυπώνει την άποψη ότι η επιλογή για
ενίσχυση των τραπεζών αποδείχθηκε διεθνώς ότι απέτυχενα λειτουργήσει αποτρεπτικά για την κρίση, που οι ίδιες δημιούργησαν. «Αν οι ενισχύσεις έφθαναν στην πραγματική οικονομία, μέσω της ενίσχυσης όλων των
κλάδων με κεφάλαια κίνησης, τα πράγματα θα ήταν ενδεχομένως διαφορετικά», καταλήγει ο ΣΤΕΑΤ.
