Chesa Futura
Το συγκρότημα διαμερισμάτων Chesa Futura στην κοιλάδα Engadin στο χωριό St. Mortiz στην Ελβετία, βγαλμένο μέσα από τα σχεδιαστικά εργαλεία υπολογιστών και κατασκευασμένο με παραδοσιακές παλαιές τεχνικές οικοδόμησης αποτελεί το κτήριο με τα πολλά περιβαλλοντικά μηνύματα . Αν και η μορφή του κτιρίου είναι σύγχρονη και μοντέρνα, το κτήριο είναι πλαισιωμένο και ντυμένο στην ξυλεία – ένα από τα παλαιότερα και πιο βιώσιμα οικοδομικά υλικά. Στην Ελβετία, η ξυλεία αποτελεί παραδοσιακό κατασκευαστικό υλικό και θεωρείται ιδιαίτερα κατάλληλο δεδομένου ότι η πρακτική της χρήσης του ακολουθεί τις γηγενείς αρχιτεκτονικές παραδόσεις. Το ξύλο αγριόπευκων στην έκθεση του στα καιρικά στοιχεία, θα αλλάζει χρώμα κατά τη διάρκεια του χρόνου σε έναν ασημένιο γκρι , και θα διατηρηθεί για εκατό χρόνια χωρίς την ανάγκη για τη συντήρηση. Επιπλέον, η ξυλεία είναι ένας ανανεώσιμος οικονομικός και περιβαλλοντικός πλούτος. Τα δέντρα απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα καθώς μεγαλώνουν και αυξάνονται. Η κατάρριψη των παλαιότερων δέντρων ενισχύει την πρακτική της αναδάσωσης και ενθαρρύνει την παραγωγή και τη χρήση της τοπικής ξυλείας, με πολύ λίγη ενέργεια να καταναλώνεται στη μεταφορά της.
Το άψογο δημιούργημα του αρχιτεκτονικού γραφείου “Foster and partners” αποτελείται από τρεις ορόφους διαμερισμάτων και υπόγειο χώρο στάθμευσης. Η θέση του συγκροτήματος, βρίσκεται θεαματικά στην άκρη μιας βουνοπλαγιάς, που κοιτάζει από ψηλά το γραφικό χωριό του ST Moritz. και τη μικρή λίμνη. Αποκριμένη σε αυτήν την θέση «η κολοκύθα» όπως την αποκαλούν οι τόπακες έχει τα παράθυρα και τα μπαλκόνια στη νότια πλευρά για να ανοίγουν στο φως του ήλιου και τη πανοραμική θέα, ενώ η πιο κρύα, βόρεια όψη είναι πιο μαζεμένοι και κλειστή. Στην Ελβετία, όπου το χιόνι βρίσκεται στο έδαφος για πολλούς μήνες του έτους, υπάρχει μια παλαιά παράδοση, ανύψωσης των κτηρίων για να αποφύγουν τον κίνδυνο του ξύλου που σαπίζει λόγω της παρατεταμένης έκθεσης στην υγρασία. Εκείνη η παράδοση επανερμηνεύεται εδώ με την ανύψωση του κτηρίου σε πιλοτή επιτρέποντας έτσι στο φυσικό έδαφος να συνεχίζει άθικτο κάτω από το κτήριο παρέχοντας έτσι ένα επιπρόσθετο πλεονέκτημα στα διαμερίσματα για να απολαμβάνουν τα τοπία που ειδάλλως θα χανόταν.
Chesa Futura (κυριολεκτικά, σπίτι του μέλλοντος) θα πρέπει να θεωρηθεί ως μίνι μανιφέστο για την αρχιτεκτονική, όχι μόνο στη Ελβετία αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Το Chesa Futura επιδεικνύει πώς τα νέα κτήρια μπορούν να παρεμβληθούν στο υπάρχον σχήμα και τοπογραφία στις πυκνό-κατοικημένες πόλεις, ενώ παράλληλα μπορούν να στηρίζουν γηγενείς τεχνικές οικοδόμησης και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος.
«The Gherkin»
Foster + Partners
London, England
To Hampstead είναι μια από τις γνωστές γειτονιές του Βόρειου Λονδίνου. Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, μια από τις γνωστές και ακριβές γειτονιές! Σ” αυτό κατοικούνε περισσότεροι εκατομμυριούχοι απ” ότι σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Βρετανίας, ενώ κατά καιρούς έχουν ζήσει εκεί συγγραφείς, συνθέτες, μουσικοί, ηθοποιοί και άλλοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι.
Στο κέντρο της περιοχής βρίσκουμε μαγαζάκια, εστιατόρια, bistros και ζαχαροπλαστεία, και λίγο πιο πέρα σειρές σπιτιών στο χρώμα του τούβλου και όχι άσπρες όπως συνηθίζεται στο κεντρικό Λονδίνο. Γενικά τα περισσότερα κτήρια έχουν χρώμα πορτοκαλί και καφέ. Να όμως που ξαφνικά ανάμεσα στα σχετικά μικρά πορτοκαλί και καφέ σπιτακια ξεφυτρώνει «The Gherkin». Tο κτήριο Norman Foster, διαστημικό λεωφορείο Swiss Re γνωστό και ως The Gherkin (αγγουράκι τουρσί) εξαιτίας του σχήματός του, επιβλητικά άλλαξε το skyline του Λονδίνου για πάντα. Το σχήμα του «Gherkin », διογκωμένο στο μέσο, λεπτυνόμενο προς τα πάνω του δίνει μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική και ένα αεροδυναμικό σχήμα. Το σχήμα του επιτυγχάνεται χάρη του άψογα σχεδιασμένου σκελετού του κτηρίου, αποτελούμενος από πλαίσιο χάλυβα με γυαλί και χωρίς κολώνες στην περίμετρο. Το αεροδυναμικό σχήμα του Gherkin μειώνει το φορτίο αέρα και δημιουργεί μια διαφορά στην πίεση μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού αέρα που δημιουργεί απορρόφηση του δροσερού εξωτερικού αέρα προς τα μέσα. Χάρη σε αυτό και άλλα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά του κτηρίου, όπως το άφθονο φυσικό φως, το κτήριο καταναλώνει μόνο τη μισή ενεργεία που καταναλώνει οποιοδήποτε άλλο κτήριο του μεγέθους του. Δείπνο για δύο: Από €246
Αν αναζητάτε το σημείο συνεστίασης με την καλύτερη θέα του London City, μην ψάχνετε άλλο. Σας δίνεται η δυνατότητα να νοικιάσετε ένα από τα πέντε δωμάτια του 38ου ορόφου για δείπνο, πρωινό, μεσημεριανό ή συναντήσεις με συνεργάτες. Η δε θεά αν και δεν περιγράφεται, κόβει ανάσες.
Dancing House
Ένα κτίριο στο πιο περιζήτητο κενό οικόπεδο, στο ιστορικό κέντρο της πόλης της Πράγας κατάφερε να διχάσει το 1996 την κοινή γνώμη στην Τσεχία όσο σχεδόν και το νέο μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα…
Το προηγούμενο κτίσμα του οικοπέδου καταστράφηκε κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού το 1945, και ότι απέμεινε από αυτό απομακρύνθηκε μόλις το 1960. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η γερμανική τράπεζα ING αποφασίζει την χρηματοδότηση της κατασκευής ενός κτιρίου γραφείων και αναθέτει τον σχεδιασμό στον Τσέχο Vlado Milunic με την προϋπόθεση όμως αυτός να συνεργαστεί με κάποιον αρχιτέκτονα «παγκόσμιας φήμης».
Ο Milunic συνεργάζεται τελικά με τον Frank Gehry και σχεδιάζουν σε αυτό το μικρό σχετικά οικόπεδο των 491 τετραγωνικών μέτρων ένα κτίριο γραφείων που ογκοπλαστικά θυμίζει ένα ζευγάρι χορευτών να χορεύουν δίπλα στον ποταμό Μολδάβα, εξ ου και το όνομά του. Παράλληλα με την μισογκρεμισμένη μορφή του θυμίζει τους επισκέπτες, την βομβαρδισμένη Πόλη του 1945.
Για την ανέγερση του κτιρίου χρειάστηκαν 99 πάνελς από οπλισμένο σκυρόδεμα, όλα διαφορετικού σχήματος και διαστάσεων και μέχρι την ολοκλήρωσή του το 1996 εφαρμόστηκαν αρκετές πρωτοποριακές μέθοδοι κατασκευής.
Χτισμένο μέσα σε μία πόλη αποτελούμενη από Μπαρόκ, Νεογοτθικά και Art Nouveau κτίρια το κτίριο γραφείων του Gehry δέχτηκε πληθώρα επικρίσεων, από το γεγονός ότι δεν εντάσσεται ομαλά στο ιστορικό περιβάλλον μέχρι το ότι τα πρέκια
πολλών παραθύρων δεν είναι εσωτερικά στο σωστό ύψος.
Για όσους σκοπεύετε να το επισκεφθείτε, στον τελευταίο όροφο μπορείτε να φάτε στο πιο ακριβό γαλλικό εστιατόριο της πόλης…
Το Hamburg Dockland
Έστω και αν δεν έχετε ποτέ μελετήσει αρχιτεκτονική, είμαι σίγουρος ότι έχετε το ενστικτώδες συναίσθημα, για την αρμονία και τη μορφή των κτηρίων. Τα ακόλουθα κτήρια είναι το είδος αρχιτεκτονικής που διεγείρει κάθε μάτι, εμπειρογνώμονα, η μη.
Ένα από τα πιο θεαματικά κτήρια γραφείων στον κόσμο, το Hamburg Dockland, βρίσκεται στο λιμάνι του Αμβούργου, τοποθετημένο σχεδόν ταυτόχρονα στη στεριά και στη θάλασσα. Κόβει τη λάμψη τη νύχτα όπως ένα γιγαντιαίο πτερύγιο καρχαρία την θάλασσα . Η αρχιτεκτονική εταιρία Bothe, Richter και Teherani έχει κυριολεκτικά φυτέψει τη μελλοντική γενεά κατασκευών τους μεταξύ της ψαραγοράς του Αμβούργου και της νέα, αριστοκρατικής γειτονιάς του λιμανιού, που περιλαμβάνει εστιατόρια, μπαρ, cafe κλαμπ κλπ.
Στην πραγματικότητα, εάν βρίσκεστε σε ένα από τα γραφεία οποιουδήποτε ορόφου, θα μπορείτε να κοιτάξετε απευθείας πάνω στο νερό. Θα αισθάνεστε ότι το αιωρείστε ανάμεσα στα κύματα, και βρίσκεστε εν πλω . Το νερό του ποταμού Elbe αντανακλώμενο μέσα στο διάφανο από γυαλί καθιστά επίσης την παρουσία του αισθητή μέσα στο κτήριο. Ο ρομαντισμός του νερού, και τα φώτα το βραδύ, είναι μέρος της αρχιτεκτονική του κτηρίου και καθρεπτίζουν με ακρίβεια την προσφατη κοινωνική και πολιτική αλλαγή που υπέστη η περιοχή. Οι φτωχογειτονιές από το πρόσφατο παρελθόν έχουν δώσει χώρο σε κτήρια ανεκτίμητης τουριστικής και πολιτιστικής αξίας .
Allianz Arena
Το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Μονάχου, το «Allianz Arena», από το 2005
αποτελεί το μεγαλοπρεπές και επιβλητικό ποδοσφαιρικό στάδιο στο Μόναχο. Δυο ομάδες του Μονάχου, η FC Bayern Μονάχου και η TSV Μόναχο 1860 χρησιμοποιούν το στάδιο για τους εντός έδρας αγώνες τους.
Ο Όμιλος Allianz (ασφαλιστική εταιρία και εταιρία παροxής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών) κατέχει τα δικαιώματα να ονομάζει το χώρο για 30 έτη.
Το «Allianz Arena» είναι χωρητικότητας 66.000 θέσεων, διαθέτει 6.500 τ.μ. για καταστήματα, έχει τρεις παιδότοπους, δύο εστιατόρια για φιλάθλους, 106 σουίτες και 200 θέσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες. Το σχεδίασαν οι Ελβετοί αρχιτέκτονες Jacques Herzog and Pierre de Meuron και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι είναι το καλύτερο στάδιο του κόσμου.
Χαρακτηριστικό του Allianz Arena είναι ότι εξωτερικά φωτίζεται, με 1,5 ΜW ηλεκτρισμού και σε χρωματισμούς ανάλογα με την γηπεδούχο ομάδα. Έτσι, όταν αγωνίζεται η FC Bayern Μονάχου, το χρώμα του γηπέδου είναι κόκκινο, μπλε όταν αγωνίζεται TSV Μόναχο 1860, ενώ όταν γηπεδούχος είναι η εθνική ομάδα της Γερμανίας το χρώμα είναι άσπρο.
Το Μόναχο λάμπει κυριολεκτικά με κάθε αγώνα ποδοσφαίρου.
The Reichstag Architecture building in Berlin, Germany with the Reichstag dome.
του Άγγλου Αρχιτέκτονα Sir Norman Foster.
Ο θόλος Reichstag είναι μεγάλος θόλος γυαλιού στην κορυφή του κτηρίου που στεγάζει την Γερμανική Βουλή. Ο θόλος έχει θεα 360 μοιρών της πόλης του Βερολίνου. Η κύρια αίθουσα του Κοινοβουλίου στο ισόγειο είναι επίσης εμφανές από το θόλο, και το φυσικό φως ακτινοβολεί από ψηλά προς τα κάτω, στο πάτωμα του Κοινοβουλίου. Μια μεγάλη προστατευτική ασπίδα ακολουθεί τη μετακίνηση του ήλιου ηλεκτρονικά και εμποδίζει το φως του ήλιου να εισβάλει στο απευθείας εσωτερικό αφού λόγω του γυαλιού θα ήταν τόσο έντονο που θα μπορούσε να προκαλέσει και τύφλωση στου επισκέπτες .Την εργασία κατασκευής τελείωσαν το 1999 και η έδρα του Κοινοβουλίου μεταφέρθηκε στο Reichstag τον Απρίλιο εκείνου του έτους. Ο θόλος είναι ανοικτός για το κοινό, αν και οι ουρές αναμονής είναι πολύ μεγάλες, ειδικά το καλοκαίρι.
Στα πρώτα στάδια της χρήσης του ο Θολός του Reichtag έτυχε πολλής διαμάχης και αμφισβήτησης για την μοντέρνα γραμμή αρχιτεκτονική του Sir Norman Foster αλλά σιγά σιγά, ο θόλος έχει γίνει ένα από τα φημισμένα ορόσημα και τουριστικά attraction του Βερολίνου.
Clark Center at Stanford University
Το πρόγραμμα βιο-Χ στο Στάνφορντ θα λειτουργησει σε ευρεία βάση εντος της πανεπιστημιούπολη . Το πρόγραμμα διευκολύνεται από το νέο κέντρο (James H. Clark Center), που άρχισε την κατασκευή τον Ιούνιο του 2001 και χάρη στην τεράστια γενναιοδωρία jim Clark και του φιλανθρωπικού οργανισμού Atlantic Philanthropies το κέντρο ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι 2003,
Το Clark Center είναι ο άξονας για την εφαρμογή του προγράμματος βιο-Χ, ένα από τα πιο ακραία και επαναστατικά πειράματα στην επιστημονική έρευνα στον κόσμο.
Το Clark Center κέντρο αποτελεί τον πυρήνα της πανεπιστημιούπολης του Στάνφορντ στη Καλιφορνία και βρίσκεται μεταξύ των κτηρίων εφαρμοσμένης μηχανικής επιστήμης και των ιατρικών και νοσοκομείων εγκαταστάσεων. Το κτήριο θα ενεργήσει ώς ένας κοινωνικός μαγνήτης που θα ενθαρρύνει και θα διευκολύνει την διεξαγωγή ερευνών σεμιναρίων συνεδριάσεις και διαλέξεων μεταξύ των ομιλητών, των ερευνητών και των σπουδαστών από τα διαφορετικά ακαδημαϊκά υπόβαθρα.
Με την ενθάρρυνση της συνεργασίας της ακαδημαϊκής και εταιρικής έρευνας στις βασικές, εφαρμοσμένες μηχανικές και κλινικές επιστήμες, το βιο-Χ στοχεύει σε καινοτόμους ανακαλύψεις και τεχνολογικά επιτεύγματα πέρα από το φάσμα βιολογικής επιστήμης, το μοριακό επίπεδο και τους μικρό-οργανισμούς . Προκειμένου να αντιμετωπιστούν μερικές από επιστημονικές και ιατρικές προκλήσεις των επομένων δεκαετιών απαιτείται συνδυασμένη προσπάθεια και η πείρα των πολλών και διαφορετικών ειδικοτήτων. Τέτοιες προκλήσεις δεν μπορούν πλέον να καλυφτούν από τις μεμονωμένες επιστήμονες που εργάζονται μεμονωμένα.
Το κτήριο, που σχεδιάστικε απο την MBT Architecture, αποτελούμενο από τρεις ορόφους
Το εσωτερικό εργαστηρίων αποτελούν την αντίθεση από την παράδοση. Το κτήριο έχει γυρίσει μέσα έξω, με «τους διαδρόμους» να μετατρέπονται σε εξωτερικά μπαλκόνια, επιτρέποντας έτσι τον λειτουργικό σχεδιασμό των εργαστηρίων.
Ένα μεγάλο εστιατόριο βρίσκεται στο ισόγειο. Δομικά το κτήριο συνδυάζει την ακαμψία με την ευελιξία να διευκολύνει τη χρήση του ιδιαίτερα ευαίσθητου εξοπλισμού όπως τα λέιζερ και επίσης ενισχύει τη σεισμική αντίσταση. Η πλούσια παλέτα υλικών του κτηρίου αντηχεί τις κόκκινο-κεραμωμένες στέγες και τις προσόψεις από ασβεστόλιθους χαρακτηριστικές της αρχιτεκτονικής του Στάνφορντ
