Έχοντας υπόψη τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές πετρελαίου, η παγκόσμια οικονομία, μέχρι τα τέλη του 2010, θα βρεθεί προ των πυλών μιας τιμής του βαρελιού πετρελαίου στα 100 δολάρια!
Σύμφωνα με τον Καναδό αναλυτή, Τζεφ Ρούμπιν: «θα δούμε τριψήφιες τιμές πετρελαίου στα τέλη του φετινού δ’ τριμήνου. Αναμένεται κίνηση των τιμών πλησίον αυτών των επιπέδων και διαμόρφωσή τους εντός του εύρους των 90 δολαρίων στα τέλη Μαρτίου/Απριλίου. Κινητήριος μοχλός της κατανάλωσης πετρελαίου θα είναι αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα και η Ινδία και όχι οι βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ και οι ΗΠΑ, όπου η ζήτηση έχει κατά πάσα πιθανότητα αγγίξει το σημείο κορύφωσης».
Ο ρόλος της ζήτησης στον αναπτυσσόμενο κόσμο ως κινητήριος μοχλός της αύξησης της κατανάλωσης, επισκιάζει τη σημασία των πολιτικών αναταραχών σε πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, όπως το Ιράν και η Νιγηρία, καθώς και τη σημασία του περιορισμού της παραγωγής πετρελαίου από τον ΟΠΕΚ.
Το 2012, προβλέπεται ότι η τιμή του πετρελαίου θα εκτιναχθεί στα 200 δολάρια το βαρέλι, σύμφωνα με τον οικονομολόγο και υπεύθυνο για χάραξη στρατηγικής στη μονάδα επενδυτικής τραπεζικής της «Canadian Imperial Bank of Commerce», Τζεφ Ρούμπιν.
Η κίνηση της τιμής του πετρελαίου προς τον στόχο των 200 δολαρίων το βαρέλι, θα είναι σταθερή υπό τον όρο διατηρήσιμης οικονομικής ανάκαμψης. Η δοκιμασία στην οποία θα θέσει τις καταναλώτριες χώρες μια τιμή στα 200 δολάρια το βαρέλι, μπορεί να πυροδοτήσει συνεπακόλουθη κατάρρευσή της.
Όταν μπούμε στο 2011 ή το 2012 και αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τιμές στα 120 δολάρια ή 147 ή 160 το βαρέλι, τότε η παγκόσμια οικονομία θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ σοβαρές προκλήσεις.
Με την τιμή του πετρελαίου στα 100 δολάρια ή περισσότερα, δεν θα έχει νόημα η ύπαρξη εργοστασιακής μονάδας σε ένα σημείο του πλανήτη, η οποία θα παράγει αγαθά για κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Η όποια εξοικονόμηση λόγω των χαμηλών μισθών, θα εξανεμιστεί από το κόστος των καυσίμων για τη μεταφορά των αγαθών στην αγορά.
Αντιθέτως, η παγκοσμιοποίηση θα αντικατασταθεί από τοπικές οικονομίες, όπου οι άνθρωποι θα τρώνε και θα αγοράζουν αγαθά, τα οποία θα έχουν παραχθεί σε κοντινές περιοχές και όπου θα αυξάνεται το εμπόριο μεταξύ περιφερειακών γειτόνων.
Η εδώ και σαράντα χρόνια τάση από τον τομέα των αγαθών προς τον τομέα των υπηρεσιών, πρόκειται ν’ αντιστραφεί… Αυτές οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν εδώ και καιρό στα εργοστάσια-και τις οποίες θεωρούμε χαμένες για πάντα-θα επιστρέψουν.
