Με στόχο τη βελτίωση της ενεργειακής μας αυτάρκειας, προς όφελος της οικονομίας και της περιφερειακής ανάπτυξης, οκτώ αιολικά πάρκα, κόστους πέραν των 370 εκ. ευρώ, βρίσκονται στα σκαριά.

Ο σύνδεσμος Αιολικής Ενέργειας Κύπρου που ιδρύθηκε τέλος του 2006, υπό μορφή μη κερδοσκοπικού οργανισμού, μετά από πρωτοβουλία εκπροσώπων εταιρειών με άδειες κατασκευής και λειτουργίας αιολικών πάρκων από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας Κύπρου (ΡΑΕΚ), έφτασε το 2007 να αριθμεί 21 εταιρείες – μέλη, ενώ σήμερα 18. Σκοπός του συνδέσμου είναι η προώθηση και η εφαρμογή της αιολικής ενέργειας στην Κύπρο, ενώ από τον Ιούνιο του 2007 είναι παράλληλα, πλήρες μέλος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Αιολικής Ενέργειας.

Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματά του ήταν ο καθορισμός της τιμής αγοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας των αιολικών πάρκων, στα 16.6 σεντς ανά κιλοβατώρα (KWh), αλλά και τα αντισταθμιστικά μέτρα προς τις γειτνιάζουσες / επλεκόμενες κοινότητες, τα οποία ανέρχονται στο 2% των ετήσιων εσόδων της κάθε εταιρείας.

Ωστόσο, κάποια προβλήματα συντονισμού και γραφειοκρατίας, εξακολουθούν να υπάρχουν, αφού ακόμη είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλιστούν οι τελικές εγκρίσεις και αδειοδοτήσεις.

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ Σ.Α.Ε.Κ 

Οι στόχοι που έχουν τεθεί στην Κύπρο από την ΕΕ για ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ, μέχρι το τέλος του 2010,  είναι ενδεικτικοί, και όχι δεσμευτικοί. Αυτό φυσικά δεν μας δίνει τη δυνατότητα να εφησυχάζουμε και να μην σχεδιάζουμε το μέλλον, διότι το 2020 δεν είναι καθόλου μακριά. Για να μπορέσουμε να είμαστε συνεπείς ως κράτος, έναντι της ΕΕ, θα πρέπει μέχρι το 2020,  να καλύψουμε το 13% της καταναλισκόμενης ενέργειας, από ΑΠΕ, κάτι που είναι δεσμευτικό.

Ωστόσο, μετά την έγκριση του προϋπολογισμού του ειδικού ταμείου για προώθηση και ενθάρρυνση της χρήσης ΑΠΕ και ΕΞΕ από τη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 8/07/10, πλέον αναμένουμε άμεσα και με τους ίδιους όρους όπως εκείνοι του 2009, την επανέκδοση του σχεδίου χορηγιών για ενθάρρυνση της ηλεκτροπαραγωγής από το Υπουργείο Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού, και για μεγάλα εμπορικά αιολικά συστήματα. Παράλληλα, πρέπει να αυξηθεί το όριο των 165MW σε 300MW, και φυσικά να αρθεί η πρόθεση διεκδίκησης των «πράσινων πιστοποιητικών» του Μηχανισμού Καθαρής Τεχνολογίας – CDM, από την Υπηρεσία Ενέργειας, διότι ο διαχειριστής συστήματος μεταφοράς πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητος.

Παράλληλα, θα πρέπει να αλλάξουν πρακτικές και νοοτροπίες. Για παράδειγμα, δεν θα πρέπει να  γίνονται δεκτές οι σκόπιμες – και το τονίζω το σκόπιμες – ενστάσεις από τις γειτνιάζουσες/εμπλεκόμενες κοινότητες για την κατασκευή και λειτουργία των αιολικών πάρκων,  εκ των υστέρων. Επίσης, θα πρέπει να τροποποιηθεί ο σχετικός νόμος περί έκδοσης αδειών οικοδομής, για να μην επωμιζόμαστε αδικαιολόγητα και υπέρογκα τέλη για κατασκευή αιολικών πάρκων, από τις Επαρχιακές Διοικήσεις. Τέλος, χρειάζεται αναθεώρηση του ποσοστού εκμίσθωσης της χαλίτικης γης (ή και της δασικής), βάσει της αγοραίας αξίας και του σημείου έναρξης της καταβολής του ποσού της εκμίσθωσης.

Ο τομέας της ενέργειας είναι από τις σημαντικότερες επενδυτικές κινήσεις που μπορούν να γίνουν. Μάλιστα, στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί πρώτιστο τομέα επενδύσεων, είτε από ντόπιους, είτε από ξένους. Για να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητά του, αρκεί να αναφέρουμε ότι αν μέχρι το τέλος του 2012 έχουμε εγκατεστημένη ισχύ 175MW από αιολικά πάρκα, η εκτιμώμενη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για το 2013 θα είναι 271.280MWh. Με την αντίστοιχη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η εκτιμώμενη μείωση των ρύπων του διοξειδίου του άνθρακα, θα είναι 149.187t/CO2. Η αντίστοιχη εξοικονόμηση ξένου συναλλάγματος από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμη πηγή (άνεμο), και όχι από συμβατικά καύσιμα, εκτιμάται για το 2013, στα 30.6 εκ. δολάρια!

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Έχετε κάτι να πείτε;