Διαβασμένος αγρότης
Σ” ένα μικρό ορεινό χωριουδάκι, ένας βοσκός παρακολουθεί αμέριμνος τα προβατάκια του όταν μία Mercedes σταματάει, κι ένας κουστουμαρισμένος τύπος κατεβαίνει και τον πλησιάζει χαμογελαστός.
– Καλέ μου φίλε βοσκέ, έχω να σου προτείνω κάτι.
– Για λέγε παλικάρι μου…
– Αν βρω πόσα πρόβατα έχει το κοπάδι σου χωρίς να τα κοιτάζω και να τα μετράω, θα μου δώσεις ένα δωρεάν;
– Δε βαριέσαι, πλάκα έχει. Σύμφωνοι!
Βγάζει ο τύπος ένα laptop το συνδέει με το κινητό του κι αρχίζει σαν μανιακός να πληκτρολογεί… τα χέρια του έτρεχαν σαν τρελά πάνω στο πληκτρολόγιο. Ιδρωμένος γυρίζει κάποια στιγμή και του λέει:
– Έχεις 547 πρόβατα.
– Μωρέ μπράβο, το βρήκες!! Άντε πάρε ένα, χαλάλι σου.
Βουτάει ό,τι βρίσκει μπροστά του ο τύπος, μαζεύει τα συμπράγκαλά του και πάει να φύγει.
– Για περίμενε λίγο. Αν βρω τί δουλειά κάνεις, θα μου αφήσεις πίσω το ζώο μαζί με 1.000 Ευρώ;
Το σκέφτεται λίγο ο τύπος.
– Εντάξει, σύμφωνοι. Τί δουλειά κάνω;
– Είσαι σύμβουλος επιχειρήσεων!
Κόκαλο ο άλλος
– Πώς το κατάλαβες ;
– Ε, απλό ήτανε. Πρώτον, ήρθες χωρίς να σε φωνάξει κανείς, δεύτερον, μου είπες κάτι που ήδη ξέρω και θέλεις και να πληρωθείς από πάνω. Α! και τρίτον, δεν ξέρεις τίποτα για τη δουλειά μου, γιατί απ” όλο το κοπάδι, εσύ διάλεξες και πήρες το σκύλο μου.
Και έτερον ανέκδοτον, που σας ενδιαφέρει:
Πάλιν περιπατούσαμεν με φιλικό ασκέρι,
Όταν εγώ προχώρησα προς το ταχυδρομείον,
Να ρίψω κάποια γράμματα εντός των κιβωτίων.
Όταν κατόπιν βιαστικός επέστρεψ” από κει,
«Φίλοι μου», λέγω, «έκαμα μια Πράξιν Εθνική:
είχα πέντ’ έξι γράμματα να στείλω, φιλικά,
εις Πάφο, και τα έριξα… στα Εσωτερικά»!
Akis:
Η δική μας η πατρίδα μ’ αγκαλιάζει κάθε μέρα·
και σαν της ρημάζω το ταμείο, βλέπει πέρα πέρα.
Φθάνει μόνον, πρωί και βράδυ να της λέγω εις τ’ αυτί
τι φρονεί,.. ο ένας κι ο άλλος, και τι δρόμο περπατεί.
Σε ευχαριστώ για τα δόντια βρε γλυκιά πατρίδα
Για τα 17χιλιάρικα όμως… είχα μιαν ελπίδα.
Σ’ ευχαριστώ πατρίδα αγαστή για τη θέση δικαστή
που μού έδωκες, χωρίς να μου ανήκει,
να επιστρέφω τα λεφτά… χωρίς καμία να ‘χω δίκη.
Βιοπαλαιστής:
Αφού το κράτος πλήρωνε… ζήτω η γλυκιά Πατρίδα!
Δώσε και μένα μάτια μου… αυτό που δεν το είδα.
Δυο ευρουλάκια χάρισμα γι’ αυτή την ποίησή μου
απ’ την πατρίδα τη γλυκιά θα ‘ναι στη θύμησή μου.
Συμπέρασμα:
Ο Κύπριος, δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
Συνουσιάζεται κι ουρεί, εις όποιον θέλει μέρος!
