όλα τα κτίρια, έχουν την ίδια συμπεριφορά σε όλο το χρόνο της ζωής τους, εκτός από μία στιγμή, τη στιγμή του σεισμούΟ σεισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Φαινόμενο της φύσης του ανθρώπου όμως η άγνοια, η αμέλεια και η πλεονεξία του. Από άγνοια, πολλοί ακόμα ζουν με το φόβο και την ψευδαίσθηση ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για το σεισμό. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Η γνώση υπάρχει και δεν είναι κτήμα των ολίγων. Περιλαμβάνεται σε βιβλία, κώδικες και μέσα στους επίσημους κανονισμούς και τις προδιαγραφές, που ενημερώνονται συνεχώς από τους επιστήμονες μηχανικούς με κάθε καινούρια επιστημονική θεωρία ή πειραματική απόδειξη. Από αμέλεια, συνήθως, δεν τηρούνται με ακρίβεια και αυστηρότητα οι κανονισμοί. Σε κάθε κτίριο που καταρρέει διαπιστώνεται η συστηματική παράκαμψη ή παραβίαση των κανονισμών. Πλεονεξία, στην περίπτωση των κατασκευών, είναι η επιλογή της φτηνής και γρήγορης λύσης από την ποιοτική. Το ποιοτικό φαίνεται να είναι ακριβότερο, γιατί εμφανίζει υψηλότερο αρχικό κόστος, αλλά τελικά η ποιοτική κατασκευή αποδεικνύεται όχι μόνο οικονομικότερη αλλά, το σημαντικότερο, ανθεκτικότερη και ασφαλέστερη.
Μετά από μελέτες πολλών ετών εντοπίστηκε ότι ο πιο ευαίσθητος και κρίσιμος παράγοντας της αντισεισμικής κατασκευής είναι ο οπλισμός, δηλαδή τα σίδερα του σκυροδέματος και ιδιαίτερα οι συνδετήρες που συγκρατούν τις ράβδους οπλισμού.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι σε σεισμούς μεγάλης έντασης, επειδή το περιμετρικό σκυρόδεμα αποφλοιώνεται πλήρως, δεν υπάρχει κανένας βαθμός συνάφειας για τους συνδετήρες και επομένως καμία αγκύρωση, αν δεν έχουν άγκιστρα στραμμένα στο εσωτερικό του δομικού στοιχείου. Αυτός είναι ο λόγος που επιβάλλεται αυστηρά από τον κανονισμό η κάμψη των αγκίστρων κατά 135°.
Μετά από μελέτες διακεκριμένων μηχανικών, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε ένα πρότυπο συνδετήρων. Tο προϊόν αυτό είναι οι βιομηχανικά προκατασκευασμένοι και συνεχόμενοι σπειροειδείς συνδετήρες, γνωστοί με την ονομασία «Αντισεισμικοί Θώρακες». Tοποθετούνται αντί για τους συνήθεις συνδετήρες στις κολόνες, τις σιδεροσυνδέσεις και τις δοκούς από το σιδερά, με πολύ απλή εφαρμογή και με ακρίβεια. Περιβάλλουν τις κύριες ράβδους του οπλισμού και τις συγκρατούν ασφυκτικά την ώρα του σεισμού, αυξάνοντας κατά πολύ την αντισεισμική ικανότητα του δομικού στοιχείου .
Στο Εθνικό Μετσόβιο υπό τη διεύθυνση του καθηγητή κ. Θεοδόσιου Τάσιου, έγιναν πειράματα για να διαπιστωθεί η αντισεισμική συμπεριφορά και ο βαθμός της περίσφιξης που επιτυγχάνεται με τα διάφορα είδη συνδετήρων, που χρησιμοποιούνται σήμερα στις κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα.
Κατά τη δοκιμή του υποστυλώματος με κανονικούς συνδετήρες, αλλά με άγκιστρα 90° και όχι 135° που ορίζει ο αντισεισμικός κανονισμός, ξαφνικά άνοιξαν οι λάθος κατασκευασμένοι γάντζοι, αυξήθηκε το μήκος κλίσεως των κατακόρυφων ράβδων του κύριου οπλισμού, λύγισαν οι ράβδοι του κύριου οπλισμού και τελικά έσπασαν.
Κατά τη δοκιμή του υποστυλώματος που τηρούσε όλες τις προδιαγραφές και είχε και σωστά άγκιστρα 135°, η συμπεριφορά ήταν πολύ καλύτερη από την προηγούμενη. Πολύ καλύτερα ήταν τα αποτελέσματα στο υποστύλωμα με αντισεισμικούς θώρακες. Αντέδρασαν το ίδιο καλά όλοι οι συνδετήρες και πάνω και κάτω από τον κόμβο, σε αντίθεση με τα άλλα είδη συνδετήρων στους οποίους εκεί που ξεκινούσε η ολίσθηση του αγκίστρου εκεί ολοκληρωνόταν και η αστοχία. Tο εξαιρετικά ισχυρό περισφιγμένο υποστύλωμα παρουσίασε πολύ μεγαλύτερη επάρκεια.
Πράγματι, όλα τα κτίρια, έχουν την ίδια συμπεριφορά σε όλο το χρόνο της ζωής τους, εκτός από μία στιγμή, τη στιγμή του σεισμού. Τότε, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, κρίνεται η κατασκευή. Εκεί θα φανεί αν το κόστος του οπλισμού «άξιζε τα λεφτά του». O ιδιώτης, βέβαια, που κατασκευάζει το σπίτι του, αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει. O μηχανικός είναι αυτός που πρέπει να το αντιμετωπίσει. Άλλωστε από αυτόν θα ζητηθούν ευθύνες.
