Το 2012, που θα αναλάβουμε την Προεδρία της ΕΕ, δεν είναι μακριά. Και διερωτόμαστε: Τι θα δουν οι ξένοι που για έξι μήνες θα πηγαινοέρχονται στην Κύπρο;
- Τη σκαμμένη πλατεία Σολωμού;
- Την ακαταστασία στην πλατεία Ελευθερίας;
- Το ημιτελές δημαρχείο της πρωτεύουσας;
- Το ατέλειωτο κτίριο της Βουλής;
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά;
Ότι από διοίκηση είμαστε μηδέν. Ότι δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε ένα έργο και να το φέρουμε έγκαιρα εις πέρας.
Επιτέλους, οι εμπλεκόμενοι αλλά και οι μέσοι Κύπριοι πρέπει να αφυπνιστούν και να αρχίσουν να απαιτούν, ειδικά σ’ ό,τι αφορά τα έργα και την έγκαιρη αποπεράτωσή τους.
Κι ενώ, λοιπόν, η κατάσταση είναι αυτή, τι ακούμε από τα επίσημα χείλη, που αφορά ειδικά τον τομέα των ακινήτων; Ότι θα φορολογηθούν τα ακίνητα. Μια απαράδεκτη για μας εξέλιξη, γιατί αυτή η περίοδος είναι η χειρότερη για φορολόγηση των ακινήτων.
Όλα αυτά, ένα και μοναδικό πράγμα αποδεικνύουν. Ότι δεν έχουμε όραμα, ούτε στρατηγική – μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη – για τις αναπτύξεις των διάφορων περιοχών.
Γιατί κακά τα ψέματα, δεν γίνεται να ανακοινώνουμε σήμερα την εκτέλεση ενός έργου ή τις αλλαγές που αφορούν κάποια έργα, και να τις υλοποιούμε σε πέντε ή και περισσότερα χρόνια, όταν θα είναι πια αργά και τα δεδομένα θα έχουν αλλάξει.
Η ανοργανωσιά και η προχειρότητα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά μας.
Παρόλα αυτά, εμείς τολμούμε να πούμε ότι, έστω και τώρα, την τελευταία στιγμή, δεν είναι αργά. Φτάνει να ενεργήσουμε μεθοδικά και έγκαιρα.
Θετικό στοιχείο είναι η ΕΕ – που μας σφίγγει τα λουριά – προς τους κανόνες και τις αρχές της οποίας θα πρέπει να συμμορφωθούμε.
Το δεύτερο εξάμηνο του 2012, που θα αναλάβουμε την προεδρία της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, είναι για την πατρίδα μας ένα ορόσημο. Η ευκαιρία υπάρχει, βρίσκεται ενώπιόν μας και είναι ξεκάθαρη. Αν όμως δεν ξυπνήσουμε και δεν την εκμεταλλευτούμε, τότε τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο, και τολμούμε να πούμε ότι θα βρεθούμε σε χειρότερη θέση από αυτήν που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα.
Φτάσαμε λίγο πριν την καταστροφή. Αν αφεθούμε και συνεχίσουμε με τα ίδια μυαλά, τότε σίγουρα η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη. Ο δρόμος μας θα είναι χωρίς επιστροφή, αν δεν διορθώσουμε τα λάθη μας, αν δεν διορθώσουμε τη λανθασμένη πορεία που ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια.
Η Κύπρος έχει μια μικρή και ευέλικτη οικονομία. Με λίγο νοικοκύρεμα των δημοσίων οικονομικών και με περισσότερο πρόγραμμα, τόσο για τη γενική ανάπτυξη, όσο και για τα συγκεκριμένα έργα που μπορούμε και πρέπει να υλοποιήσουμε, θα έχουμε καλές πιθανότητες επιτυχίας. Αν το εκμεταλλευτούμε αυτό και διορθώσουμε την πορεία μας, τότε ναι έχουμε μέλλον.
Το ορόσημο του 2012 είναι εκεί και μας δείχνει το δρόμο.
Είμαστε έτοιμοι να το εκμεταλλευτούμε;
