1.Προσφορά – Δημοτικό σχολείο Μενεού.
Ημερομηνία υποβολής : 14.01.2011
Προϋπολογισμός έργου: € 650.000
Χαμηλότερη προσφορά: Κάτω των € 488.000 *** (κατά 33% χαμηλότερη του προϋπολογισμού).
2.Προσφορά – Δημοτικό σχολείο Αλεθρικού
Ημερομηνία υποβολής :21.01.2011
Προϋπολογισμός έργου: € 388.000
Χαμηλότερη προσφορά: € 286.000 ***(κατά 26% χαμηλότερη του προϋπολογισμού).
*** ανεπίσημες πληροφορίες
Οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας κάθε μήνα ζητούν 3-4 προσφορές για την ανέγερση ή επέκταση ή επιδιόρθωση σχολείων. Οι προσφορές προκηρύσσονται χωρίς δελτία ποσοτήτων και με σειρά σχεδίων και όρων, που στις πλείστες περιπτώσεις είναι γεμάτα από ασάφειες και ελλείψεις (κατέχουμε στοιχεία).
Οι εργολάβοι είναι αναγκασμένοι να μελετήσουν τα σχέδια και τους όρους, να τα ερμηνεύσουν κατά τη δίκη τους κρίση, και να υποβάλουν την προσφορά τους με ένα κατ’ αποκοπή ποσό. Να σημειωθεί ότι για να γίνει μια σωστή επιμέτρηση και κοστολόγηση του έργου, χρειάζεται πολύ περισσότερος χρόνος από τις 2-3 εβδομάδες που τους παρέχεται για την υποβολή της προσφορά τους, γι’ αυτό δεν έχουν την πολυτέλεια του χρόνου για να διευκρινίσουν τις ασάφειες και ελλείψεις των εγγράφων προσφοράς με το τμήμα των Τεχνικών Υπηρεσιών.
Εμείς έχουμε επιμετρήσει τις πιο πάνω προσφορές για πελάτες μας, και μάλιστα είχαμε υιοθετήσει τις εξευτελιστικά χαμηλές τιμές μονάδων που προτείνει το Τμήμα Τεχνικών Υπηρεσιών, και όντος είχαμε καταλήξει στις τιμές των προϋπολογισμών των έργων, δηλαδή ουσιαστικά συμφωνήσαμε με τις εκτιμήσεις των Τεχνικών Υπηρεσιών. Από το στάδιο όμως μιας επαγγελματικής επιμέτρησης και εκτίμησης του έργου, μέχρι το στάδιο της τελικής τιμής μιας «επιτυχημένης» προσφοράς, είναι εμφανές ότι υπάρχει ακόμα ένα στάδιο. Το στάδιο αυτό, το χαρακτηρίζουμε στην κυπριακή διάλεκτο, ως «το κουμάρι». Διαφορετικά δεν εξηγείται, γιατί οι προσφορές των εργοληπτών που υποβάλλονται στις Τεχνικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, είναι τόσο χαμηλές.
Στο κουμάρι όμως, ο ένας κερδίζει και ο άλλος χάνει. Εδώ προκύπτουν τα δικά μας εύλογα, αλλά όπως πάντα, αναπάντητα ερωτήματα:
Γιατί οι Τεχνικές Υπηρεσίες δεν προκηρύσσουν προσφορές με δελτία ποσοτήτων;
Γιατί οι εργολήπτες, κυριολεκτικά αυτοκτονούν με τέτοιες τιμές;
Μήπως η μόνη τους σκέψη είναι να πάρουν μια προκαταβολή για να σιωπήσουν προσωρινά τις τράπεζες;
Μήπως είναι μια ένδειξη της κατάντιας του τομέα των κατασκευών, και είναι καιρός κάποιοι αρμόδιοι να προβληματιστούν;
Ποιος θα χάσει στο «κουμάρι», οι εργολήπτες, το Υπουργείο Παιδείας, ή αυτοί που δεν έχουν σχέση με το κουμάρι, δηλαδή οι απλοί φορολογούμενοι πολίτες;
Θα σωθούν οι εργολάβοι, εκμεταλλευόμενοι τις ασάφειες και ελλείψεις των εγγράφων προσφορών ή/ και μειώνοντας την ποιότητα των κατασκευών;
Σκέφτηκε κάνεις ότι είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μας που φοιτούν σε αυτά τα σχόλια;
