Ο τελευταίος αιώνας χαρακτηρίζεται από τρομερή αύξηση του βιοτικού επιπέδου. Όμως κοινωνιολόγοι, neuroscientists, ψυχολόγοι και άλλοι, απαντούν ότι ο κόσμος δεν είναι πιο ευτυχισμένος. Tα «Οικονομικά της Ευτυχίας» είναι ένας νέος τομέας οικονομικής έρευνας που στοχεύει να απαντήσει σε καυτά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα, εάν τα υλικά αγαθά δεν προσφέρουν «ευτυχία», τότε τι είναι εκείνο που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει τρομερές επιπτώσεις για την οικονομική πολιτική, που μέχρι τώρα στόχευε και στοχεύει στην οικονομική ανάπτυξη
Καθημερινά ακούω ανθρώπους να λένε τη φράση «δεν έχω αρκετά λεφτά». Δεν έχω αρκετά λεφτά… για να βγάλω το μήνα, για να πληρώσω το νοίκι, το ρεύμα, το τηλέφωνο, για τα δίδακτρα, για τις δόσεις.
Πού οφείλεται όμως αυτό; Μήπως ΟΛΟΙ αυτοί οι άνθρωποι πράγματι δεν έχουν αρκετό εισόδημα; Μήπως ΟΛΟΙ αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολλά χρέη, ή μήπως και έχουν πολλά έξοδα;
Ας αρχίσουμε από μια βασική εξίσωση:
Λεφτά που έχω = Έσοδα μου – Έξοδα μου
Η πιο πάνω εξίσωση φαίνεται απλή, όμως πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν ότι για να έχουν αρκετά λεφτά, πρέπει, είτε να αυξήσουν τα έσοδα… είτε να μειώσουν τα έξοδα. Δεν συνειδητοποιούν ότι για να πετύχουν μία πιο άνετη ζωή, πρέπει να κάνουν απλώς κάποιες αλλαγές στις συνήθειές τους.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι μόνοι που έχουν επηρεαστεί σοβαρά μέχρι στιγμής, είναι αυτοί οι καημένοι οι εισαγωγείς αυτοκινήτων και οι εργολάβοι και developers. Τι έχουν όμως κάμει τα κέρδη τους, από την τελευταία πενταετία, την εποχή των παχουλών αγελάδων; Πού έχουν ξοδέψει όλα αυτά τα ποσά; Μήπως σε ένα μεγαλύτερο σπίτι ή και σε ένα εξοχικό στη θάλασσα ή στο βουνό; Μήπως χρειάζονται τέσσερα αυτοκίνητα σε κάθε νοικοκυριό; Ένα για τη δουλειά, ένα πολυτελείας για τα Σαββατοκύριακα, ένα για τη σύζυγο και – γιατί όχι – ένα για τα παιδιά;
Αλήθεια, πόσοι από εμάς έκαναν το δικό τους προϋπολογισμό εσόδων και εξόδων ανά μήνα; Μην μου πείτε ότι στερήθηκε κανένας το φαγοπότι στις ταβέρνες και στα εστιατόρια; Όλα είναι γεμάτα καθημερινά. Πόσοι ψάχνουν για το πιο φτηνό supermarket και πόσες καλομαθημένες κυρίες αρκούνται με μια επίσκεψη ανά μήνα στο κομμωτήριο αντί για δύο φορές τη βδομάδα; Τι ποσό σε χαρτζιλίκι δίνουμε στα καλομαθημένα τέκνα μας και πώς εξηγείται όλα τα επώνυμα café να είναι ασφυκτικά γεμάτα μέρα -νύχτα;
Ψυχαγωγία δεν σημαίνει πάντοτε ξόδεμα λεφτών. Μπορεί να σημαίνει και έναν περίπατο στην παραλία, ή και ένα picnic στο βουνό, ακόμη και ένα βράδυ με φίλους στο σπίτι… Ποια είναι ισχύς στην Κύπρο του παγκόσμια αποδεδειγμένου οικονομικού κανόνα «Μείωση στη ζήτηση αγαθών, σημαίνει μείωση στις τιμές αγαθών» και γιατί ειδικά στην Κύπρο όλες οι τιμές αγαθών συνεχώς ανεβαίνουν;
Ας μην ξεχνούμε, ότι ένα κράτος για να πάει μπροστά, θα πρέπει να συμβάλει ο κάθε πολίτης του ξεχωριστά. Πρέπει λοιπόν όλοι να αναρωτηθούμε αν έχουμε και εμείς οι απλοί πολίτες, ευθύνη για την κυπριακή οικονομία και το κατάντημά μας. Όταν οι πολιτικοί συνεχώς συζητούν για τα μέτρα που θα έπρεπε ή θα πρέπει να πάρει το κράτος, γιατί κανένας από αυτούς δεν αναφέρεται και στα μέτρα που θα πρέπει να λάβει ο καθένας από εμάς; Μήπως γιατί ο καθένας από εμάς, είναι και ψηφοφόρος;
