Από το τέλος κιόλας της ψυχροπολεμικής εποχής, με την ανάδειξη των ΗΠΑ στο πολιτικοοικονομικό προσκήνιο, και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πολλοί, έχοντας στο μυαλό τους την – τότε αδιάφορη οικονομικά – Κίνα, έκαναν λόγο για έναν κοιμώμενο γίγαντα, ο οποίος δεν θα αργήσει να ξυπνήσει και να πάρει τα ηνία της παγκόσμιας οικονομίας στα χέρια του. Τα τελευταία χρόνια είδαμε τις προβλέψεις αυτές να επιβεβαιώνονται, με μία Κίνα που φιγουράρει ανάμεσα στις πέντε ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη!
Το 2009 έκλεισε με τους οικονομολόγους να προβλέπουν ότι, με ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 10%, η κινεζική οικονομία θα εκτοπίσει από τη δεύτερη θέση των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη, την Ιαπωνία, ενώ το σταθερά υψηλό εμπορικό της πλεόνασμα, θα ανοίξει διπλωματικά μέτωπα, επηρεάζοντας αποφασιστικά τις ανισορροπίες στο διεθνές εμπόριο.
Η κινεζική οικονομία κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους σημείωσε ανάπτυξη της τάξης τους 11,9%. Ο πληθωρισμός, εξάλλου, περιορίστηκε τον Ιούνιο στο 2,9% και η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε κατά 13,7% – λιγότερο όμως απ’ αυτό που υπολόγιζαν οικονομικοί αναλυτές.
Ωστόσο, το δεύτερο τρίμηνο του 2010, δεν έφερε το ίδιο αισιόδοξα αποτελέσματα για τη χώρα, αφού σημειώθηκε μείωση της οικονομικής της ανάπτυξης, πέφτοντας στο 10,3%. Την ίδια στιγμή που η βιομηχανική παράγωγή φαίνεται να επιβραδύνεται περισσότερο από τα προβλεπόμενα.
Υπενθυμίζεται ότι η Κίνα, από φέτος τον Ιούλιο επέτρεψε σε 365 εταιρείες στη Σαγκάη και τη νότια επαρχία Γκουαντόγκ, να χρησιμοποιούν γουάν στις διασυνοριακές εμπορικές συναλλαγές τους με το Χονγκ Κονγκ και τα μέλη του Συνδέσμου Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας, ενώ λίγους μήνες πριν, η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να ανυψώσει το διεθνές κύρος του νομίσματός της, πούλησε στο Χονγκ Κονγκ ομόλογα, αξίας 6 δισεκατομμυρίων γουάν (879 εκ. δολάρια).
ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Η ασιατική κρίση του 1997 έφερε για πρώτη φορά στο προσκήνιο τόσο έντονα, το καυτό θέμα της σύνδεσης των νομισμάτων πολλών ασιατικών κρατών με το δολάριο, μεταξύ των οποίων είναι και η Κίνα.
Οι χώρες αυτές, σε μία προσπάθεια να εξασφαλίσουν νομισματική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα, μέσω ενός ισχυρού δεσμού με το παγκόσμιο νόμισμα του δολαρίου, αγνόησαν το δικό τους, παραλείποντας προετοιμαστούν για έναν κίνδυνο επίθεσης κερδοσκόπων εναντίον του.
ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
James S. Chanos
Ο άνθρωπος που έχτισε μία από τις μεγαλύτερες περιουσίες στην Wall Street προβλέποντας την κατάρρευση της Enron και άλλων «πετυχημένων» εταιρειών, οι ιστορίες των οποίων ήταν υπερβολικά καλές για να είναι αληθινές, James S. Chanos, προειδοποιεί ότι η υπερτονωμένη οικονομία της Κίνας κατευθύνεται για μια συντριβή, αντί για μία συνεχή άνθηση όπως προβλέπουν οι περισσότεροι οικονομολόγοι.
Ο διογκούμενος τομέας της ακίνητης περιουσίας, υποστηριζόμενος από μια πλημμύρα κερδοσκοπικών κεφαλαίων, μοιάζει με «Ντουμπάι 1000 φορές, ή και χειρότερα», όπως λέει. Υποψιάζεται ακόμη ότι το Πεκίνο «μαγειρεύει» τα βιβλία του και ψεύδεται όταν μιλά για τρελούς ρυθμούς ανάπτυξης που ξεπερνούν το 8%.
Οι «φυσαλίδες εντοπίζονται καλύτερα από υπερβολές στην πίστωση, όχι υπερβολές στην αξία», είπε σε μια πρόσφατη εμφάνισή του στο CNBC, για να τονίσει ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπέρβαση πιστώσεων απ’ ό,τι στην Κίνα».
Με τον κίνδυνο να τον κατηγορήσουν για πεσιμισμό, ο James S. Chanos υποστηρίζει ότι υπάρχουν αρκετές αποδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το οικονομικό βοηθητικό πακέτο κινήτρων της Κίνας και οι επιθετικές μορφές τραπεζικού δανεισμού, δημιουργούν τεχνητή ζήτηση, αυξάνοντας τον κίνδυνο ενός κύματος μη επιτυχών δανείων.
«Οι Κινέζοι», προειδοποίησε σε συνέντευξή του τον περασμένο Νοέμβριο, «κινδυνεύουν να παράγουν τεράστιες ποσότητες αγαθών και προϊόντων που δεν θα είναι σε θέση να πουλήσουν».
Πηγή: The New York Times
Η καπιταλιστική Κίνα του 2040
Σε πρόσφατο άρθρο του, ο καθηγητής και Νομπελίστας, Ρόμπερτ Φόγκελ, περιγράφοντας την εικόνα μιας οικονομικής ηγεμονίας, υποστήριξε ότι μέχρι το 2040, η οικονομία της Κίνας θα φθάσει τα 123 τρις δολάρια, δηλαδή τρεις φορές το οικονομικό δυναμικό όλου του πλανήτη μας το 2000. Το κατά κεφαλήν δε εισόδημα θα είναι 85.000 δολάρια, δηλαδή διπλάσιο του προβλεπόμενου για την ΕΕ, πολύ υψηλότερο από αυτό της Ιαπωνίας ή της Ινδίας. Με άλλα λόγια, ο κάτοικος μιας κινεζικής μεγαλούπολης θα ζει δύο φορές καλύτερα απ’ ό,τι ο μέσος Γάλλος. Το μερίδιο της Κίνας στο παγκόσμιο κατά κεφαλήν εισόδημα, μολονότι δεν θα έχει ξεπεράσει της Αμερικής, θα είναι 40%, πολύ μεγαλύτερο της Αμερικής (14%) και της ΕΕ (μόλις 5%).
Ο τρόπος με τον οποίο θα καταφέρει κάτι τέτοιο, η μέχρι πρόσφατα πάμφτωχη Κίνα, κινείται, σύμφωνα με τον Φόγκελ σε τέσσερεις καταλυτικούς παράγοντες:
– Στις τεράστιες επενδύσεις της Κίνας στην εκπαίδευση, που είχαν ως αποτέλεσμα από το 1998, να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών γυμνασίου κατά 165%, και εκείνων που με κρατική υποτροφία σπουδάζουν στο εξωτερικό, κατά 152%!.
– Στον αγροτικό τομέα. Το 2009 το 55% του πληθυσμού της Κίνας, δηλαδή 700 εκατομμύρια, ζούσαν στην αγροτική επαρχία. Αυτός ο μεγάλος αγροτικός τομέας συμβάλλει κατά το ένα τρίτο, τουλάχιστον, στη σημερινή οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί τα επόμενα 30 χρόνια.
– Στην κινεζική Στατιστική Υπηρεσία η οποία φαίνεται να υποτιμά τη συνολική οικονομική πρόοδο της χώρας, διότι – όπως είναι φυσικό – οι μικρές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, δεν δίνουν πάντοτε αναφορά στο κράτος για την παραγωγή τους.
– Στο πολιτικό σύστημα της Κίνας, το οποίο είναι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι νομίζουμε. Γενικών υπάρχει η εντύπωση ότι τα πάντα ελέγχονται και προσδιορίζονται από το Πεκίνο. Στην πραγματικότητα όμως, πάμπολλες, απολύτως επιτυχείς, μεταρρυθμίσεις, διατυπώθηκαν και υλοποιήθηκαν σε τοπικό επίπεδο.
Σε όλα αυτά αξίζει να προστεθεί και το γεγονός πως, όσο και αν ακούγεται εξωπραγματικό, πλέον η Κίνα είναι η μεγαλύτερη καπιταλιστική χώρα του κόσμου! Στις μεγαλουπόλεις της, το επίπεδο ζωής και το κατά κεφαλήν εισόδημα, είναι στο επίπεδο των χωρών που η Διεθνής Τράπεζα αποκαλεί «υψηλού μεσαίου εισοδήματος».
Εξάλλου, η ιδέα μιας ανερχόμενης Κίνας, στα μάτια των Κινέζων είναι απλώς η επιστροφή τους στο status quo που διατηρούσαν για αιώνες, την ίδια περίοδο που η Ευρώπη βίωνε έναν Μεσαίωνα, και η Αμερική ήταν ο Νέος – αλλά άγνωστος ακόμη – Κόσμος.
Πηγή: Robert Fogel (Foreign Ρolic)
ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ
Η Κίνα, πέτυχε την υπογραφή δέκα συμφωνίες σε τομείς που αφορούν ορυκτές υποδομές και ενέργεια, συνολικού ύψους 8,8 εκ. δολαρίων, με την Αυστραλία, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τη στενή και αναπτυσσόμενη συνεργασία ανάμεσα σε Καμπέρα Πεκίνο.
Πιο πρόσφατα η Γερμανίδα καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, επέστρεψε από τετραήμερη επίσημη επίσκεψή της στη χώρα του μεταξιού, με «γεμάτες βαλίτσες», αφού τουλάχιστον 10 σημαντικές οικονομικές συμφωνίες υπεγράφησαν μεταξύ των δύο χωρών. Ανάμεσα σε αυτές τις διμερείς συμφωνίες που αφορούν τα πεδία εμπόριο, ενέργεια και περιβάλλον, προβλέπεται και η δημιουργία ενός ταμείου 124 εκ. ευρώ για την ενθάρρυνση της μείωσης των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά και την εξοικονόμηση ενέργειας από τις Κινεζικές εταιρείες.
Άλλωστε, οι δύο χώρες, πέραν του αμιγούς οικονομικού πεδίου συνεργασίας, προχώρησαν και στην υπογραφή ενός ανακοινωθέντος 28 σημείων, που αφορά την συνεργασία τους σε πολιτικά θέματα.
