“Η βράβευσή μας για το κτίριο της ΣΠΕ Συνεργασίας στο Κίτι, ήρθε σαν μια ηθική κυρίως ικανοποίηση, που αντιστάθμιζε τις δυσκολίες που συναντήσαμε στο σχεδιασμό και την υλοποίηση του έργου.”
Νεκτάριος Αυξεντίου, Ανάργυρος Μουγιάκος, Ζωή Στασινοπούλου… Τα αρχικά τους συνθέτουν και τη σφραγίδα της συνεργασίας τους, μέσα από το Αρχιτεκτονικό τους γραφείο amsa (afxentiou, mougiakos, stasinopoulou architects) στη Λάρνακα. Το γεγονός ότι πρόκειται για τρεις νέους ανθρώπους με μικρή εμπειρία στο χώρο, αυτό δεν τους εμπόδισε ούτε να αναμετρηθούν «θρασύτατα» με τα βαριά χαρτιά της κυπριακής αρχιτεκτονικής σκηνής, αλλά ούτε και να βγουν νικητές, τόσο στην περίπτωση των Νέων Περιφερειακών Γραφείων της ΑΗΚ στη Λάρνακα όπου και κέρδισαν το πρώτο βραβείο, όσο και για το ολοκληρωμένο έργο των γραφείων της ΣΠΕ Συνεργασίας Κιτίου, που τους χάρισε το Βραβείο στην κατηγορία «Έργο Νέου Αρχιτέκτονα» για το 2010. Εμείς βρήκαμε τον Νεκτάριο Αυξεντίου και ζητήσαμε να μάθουμε το μυστικό της «συνταγής» για την επιτυχία τους!
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Αρχικά θα ήθελα να μου πείτε λίγα πράγματα για σας. Πού γεννηθήκατε, μεγαλώσατε κτλ.;
Γεννήθηκα στη Λευκωσία, μεγάλωσα στη Λάρνακα και κατάγομαι από τη Λύση.
Πότε πήρατε την απόφαση να ακολουθήσετε την επιστήμη της Αρχιτεκτονικής;
Δεν ήταν τόσο μια απόφαση, αλλά περισσότερο μια κλίση που ωρίμασε με τα χρόνια και εξελίχθηκε φυσιολογικά, αφού πάντα με ενδιέφεραν οι κατασκευές, η φύση και η δομή των αντικειμένων και κατ’ επέκταση των κτισμάτων.
Πού σπουδάσατε;
Σπούδασα στην Αθήνα, στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Πώς βιώσατε τα φοιτητικά σας χρόνια;
Ήταν μια πολύ ευχάριστη και δημιουργική περίοδος. Το Πολυτεχνείο, αλλά και η Αθήνα σαν πόλη γενικότερα, μου έδωσαν τα ερεθίσματα για πολύπλευρες αναζητήσεις γύρω από την αρχιτεκτονική, σε όλες τις κλίμακες, πέρα από τα αυστηρά πλαίσια του προγράμματος σπουδών της σχολής. Είχα την τύχη να έχω συμφοιτητές και φίλους, μια πολύ δυναμική γενιά φοιτητών, οι οποίοι έμαθαν να λειτουργούν πέρα από τη συμβατική σχέση διδασκαλίας καθηγητή – φοιτητών σαν μια κοινότητα, επιδιώκοντας την κριτική και το διάλογο ανάμεσα στα μέλη της.
Πότε επιστρέψατε στην Κύπρο; Ήταν δύσκολο το ξεκίνημά σας ως Αρχιτέκτονας;
Επέστρεψα στην Κύπρο το 2004, αφού είχα εργαστεί δύο χρόνια στην Αθήνα, με αφορμή το πρώτο βραβείο που είχαμε κερδίσει με τον Ανάργυρο Μουγιάκο και τη Ζωή Στασινοπούλου στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τα Νέα Περιφερειακά Γραφεία της ΑΗΚ στη Λάρνακα. Για κάθε νέο αρχιτέκτονα, ένα έργο αυτού του μεγέθους αποτελεί ιδανικό ξεκίνημα. Από την άλλη, η απότομη αυτή μετάβαση, με τις μεγάλες ευθύνες που συνεπάγεται η οργάνωση και λειτουργία ενός γραφείου, με τις απαιτήσεις που έχουμε εμείς από τον εαυτό μας για τις υπηρεσίες που θέλουμε να προσφέρουμε στους πελάτες μας, δεν ήταν εύκολη.
Πώς προέκυψε το επαγγελματικό δέσιμο με τους δύο σας συνεργάτες; Θα ήθελα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια γι’ αυτή τη συνεργασία.
Η σχέση μας με τον Αργύρη και τη Ζωή ξεκίνησε από τα φοιτητικά μας χρόνια. Συνεργαστήκαμε σε φοιτητικές εργασίες, εκτιμούσαμε πάντα την κριτική ο ένας του άλλου, και είδαμε ότι οι απόψεις μας για την αρχιτεκτονική συνέπιπταν. Μετά την αποφοίτησή μας, με την πρώτη συνεργασία μας κερδίσαμε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό για το κτίριο της ΑΗΚ και από τότε όλα πήραν το δρόμο τους. Συμμετέχουμε όλοι ισότιμα στα έργα που αναλαμβάνουμε, μόνο που εγώ ως ο μόνος Κύπριος της ομάδας, έχω και την ευθύνη της διεύθυνσης του γραφείου στην Κύπρο.
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Συνεπώς η πρώτη επιτυχία ήρθε με τα Γραφεία της ΑΗΚ;
Ναι, αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο έργο που μας είχε ανατεθεί, ενώ το πρώτο μεγάλο έργο μας που έχει ολοκληρωθεί, είναι τα νέα γραφεία της ΣΠΕ Συνεργασίας στο Κίτι. Στο έργο αυτό η επιτροπή της ΣΠΕ μας έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη, παρά το νεαρό της ηλικίας μας, και μας έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξουμε ελεύθερα τις ιδέες μας. Συνειδητοποιήσαμε με ικανοποίηση και παρά τους αρχικούς μας φόβους και δισταγμούς, ότι ήταν εφικτή η υλοποίηση μιας απαιτητικής σε όλα τα επίπεδα μελέτης, στην κυπριακή πραγματικότητα. Το έργο έτυχε πολύ γρήγορα της αποδοχής, όχι μόνο του εργοδότη, αλλά και των κατοίκων της περιοχής, των τεχνιτών που δούλεψαν για το έργο, των συναδέλφων αρχιτεκτόνων, και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Επίσης έχει δημοσιευτεί τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε έγκυρα αρχιτεκτονικά περιοδικά και ιστοσελίδες, με πολύ θετικά σχόλια.
Περιμένατε ένα τέτοιο βραβείο τόσο σύντομα;
Έχουμε επίγνωση της ποιοτικής δουλειάς που παράγουμε, και για τον λόγο αυτό υποβάλαμε υποψηφιότητα για τα κρατικά βραβεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το περιμέναμε, αφού υπήρχαν πολλές καλές υποψηφιότητες. Η βράβευση ήρθε σαν μια ηθική κυρίως ικανοποίηση, που αντιστάθμιζε τις δυσκολίες που συναντήσαμε στο σχεδιασμό και την υλοποίηση του έργου.
Άλλα έργα σας για τα οποία νιώθετε περήφανος;
Έχουμε σχεδιάσει κτίρια που ποικίλουν ως προς το μέγεθος, την πολυπλοκότητα και το κόστος τους, και αισθανόμαστε για όλα εξίσου περήφανοι. Προσπαθούμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα με τον ίδιο επαγγελματισμό, γεγονός που εκτιμάται, τόσο από τους πελάτες, όσο και από τους συνεργάτες μας.
Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ
Υπάρχει κάποια πηγή έμπνευσης για τις δημιουργίες σας, και αν ναι, ποια είναι αυτή;
Η έμπνευση, με τον τρόπο που εργαζόμαστε, συνίσταται στην κριτική ανάλυση των ιδιαίτερων δεδομένων που αφορούν κάθε έργο, όπως οι ανάγκες του χρήστη, ο τόπος και το κλίμα. Με αυτή την έννοια η συνθετική διαδικασία δεν ξεκινά από μια αφηρημένη ιδέα, αλλά από μια ορθολογιστική αντιμετώπιση των εκάστοτε χαρακτηριστικών της μελέτης.
Άρα όταν σας αναθέτουν ένα έργο, λαμβάνετε υπόψη το πού και σε ποιόν απευθύνεται το έργο αυτό;
Ως αρχιτέκτονες είμαστε υποχρεωμένοι να προτείνουμε μοντέλα διαβίωσης που ταιριάζουν και ανταποκρίνονται στις ανάγκες των χρηστών στους οποίους απευθύνεται το έργο. Πέρα από αυτό, είναι μέρος της δουλειάς μας να προσφέρουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση που θα ικανοποιεί ανάγκες, τις οποίες δεν έχει απαραίτητα συνειδητοποιήσει ακόμα ο χρήστης.
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Ποια είναι η γνώμη σας για την κυπριακή αρχιτεκτονική πραγματικότητα του σήμερα;
Έχει δύο όψεις. Και αυτό αφορά τόσο το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό τομέα. Από την μια βλέπουμε στο δημόσιο τομέα να υλοποιούνται κτίρια μέσα από διαδικασίες αρχιτεκτονικών διαγωνισμών, τα οποία αναβαθμίζουν την ποιότητα του κτισμένου περιβάλλοντός μας, και από την άλλη έχουμε αναθέσεις μελετών, με μοναδικό κριτήριο για την πλειοψηφία των δημοσίων κτιρίων, τη χαμηλότερη τιμή, κάτι που έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Αντίστοιχα, τα περισσότερα ιδιωτικά κτίρια υλοποιούνται με τον ελάχιστο σχεδιασμό, με μοναδικό κριτήριο την μεγιστοποίηση του κέρδους, αλλά δεν λείπουν και πολλά παραδείγματα ιδιωτών, οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι ο σωστός αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, δεν είναι μια πολυτέλεια, αλλά μια αναγκαία συνθήκη καλής διαβίωσης, εργασίας και αναψυχής, και επενδύουν σ’ αυτό.
Υπάρχει κάποιος αρχιτέκτονας-πρότυπο για σας, και αν ναι, ποιος;
Θα μπορούσε κανείς να αναζητήσει επιρροές στη δουλειά μας, ανάμεσα σε άλλα, στον Αμερικανικό Μοντερνισμό του 1940 και 1950, που εκφράστηκε μέσα από το έργο αρχιτεκτόνων, όπως ο Richard Neutra και ο Pierre Koenig, οι οποίοι διαμόρφωσαν ένα ιδίωμα του μοντέρνου κινήματος, που ανέδειξε την αρχιτεκτονική ως μια σημαντική παράμετρο μιας ευχάριστης και αισιόδοξης αντιμετώπισης της ζωής.
