Πετρέλαιο, ή αλλιώς μαύρος χρυσός. Ένα δώρο της φύσης που άλλαξε τον τελευταίο ενάμιση αιώνα το ρουν της ιστορίας, και ώθησε την παγκόσμια κοινωνία μέσα σε μία ιλιγγιώδη ανάπτυξη, αντίστοιχη -ίσως και μεγαλύτερη- αυτής που κατάφερε να σημειώσει το ανθρώπινο γένος τις δύο τελευταίες χιλιετίες.

Ωστόσο, ο συναγερμός για την επικείμενη εξάντλησή του, δεν είναι καινούργιος. Αν και τα τελευταία χρόνια κατάφερε να γίνει σταθερό θέμα σχολιασμού και επικαιρότητας, η θεωρία περί πτωτικής πορείας παραγωγής παγκοσμίως διατυπώθηκε για πρώτη φορά πολύ νωρίτερα, και συγκεκριμένα το 1956!

Ο γεωλόγος, Μάριον Κινγκ Χάμπερτ, προέβη πριν 54 χρόνια στην εκτίμηση ότι η παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ θα αγγίξει το σημείο κορύφωσής μετά το 1965 και πριν το 1970, και πως έπειτα θα ακολουθήσει πτωτική καμπύλη, γνωστή σήμερα, ως η καμπύλη του Χάμπερτ.

Αυτή η θεωρία, γνωστή ως «Peak oil», αν και τότε  υποβαθμίστηκε και περιθωριοποιήθηκε, σήμερα είναι μια πλήρως επιβεβαιωμένη πραγματικότητα.

Η «Κορύφωση πετρελαίου», όπως είναι η ακριβής μετάφραση της φράσης «Peak oil» στα Ελληνικά, στην ουσία προμηνύει την εξάντληση του ενεργειακού αποθέματος στην αγορά, ως αποτέλεσμα της σταδιακής μείωσης και τελικά τερματισμού της παγκόσμιας παραγωγής, η οποία υπολογίζεται να επέλθει, σύμφωνα με μελέτες διακεκριμένων αναλυτών, σε 20 με 30 χρόνια από σήμερα.

Με λίγα λόγια, το ερώτημα που τίθεται δεν είναι το πότε θα εκλείψουν τα πετρελαϊκά αποθέματα -γιατί όπως υποστηρίζουν κάποιοι, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ- αλλά το πότε η παραγωγή του πετρελαίου θα φτάσει στο μέγιστο σημείο της, και θα αρχίσει -ως ασύμφορη πλέον- να μειώνεται, μέχρι να σταματήσει τελείως.

Είναι δεδομένο, ότι η εξόρυξη πετρελαίου τείνει να γίνει τόσο ακριβή, που θα υποχρεωθούμε θέλοντας και μη, να το εγκαταλείψουμε ως πηγή ενέργειας. Άρα είναι πιο ακριβές να μιλάμε για επικείμενη εξάντληση του φθηνού πετρελαίου, με τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις -κυρίως για τις χώρες που στηρίζουν την οικονομία τους στον τομέα αυτό-  να είναι αναπόφευκτες.

Μαύροι οιωνοί

Παρόλο ότι κρατικοί φορείς και διεθνείς οργανισμοί εμφανίζονται αισιόδοξοι και δηλώνουν πεπεισμένα πως έχουμε ακόμη πολλά χρόνια μπροστά μας, μέχρι να φθάσει η ώρα της κρίσεως, τα σημάδια δείχνουν τη στιγμή αυτή να έχει φτάσει ήδη!

Κανένας δεν μπορεί να εμπιστευθεί τις εκτιμήσεις για τα παγκόσμια αποθέματα που δημοσιεύει κάθε χώρα – μέλος του ΟΠΕΚ, αφού αυτές είθισται να είναι υπερεκτιμημένες.  Ο λόγος είναι γιατί κάθε μια από αυτές τις χώρες, δικαιούται να πουλήσει ποσότητα πετρελαίου ανάλογη με τα αποθέματά της. Έτσι, όσο μεγαλύτερα αποθέματα δηλώσει, τόσο περισσότερο πετρέλαιο πουλάει. Επόμενο είναι, λοιπόν, οι χώρες του ΟΠΕΚ να δηλώνουν πολύ υψηλότερα αποθέματα από τα πραγματικά και εν συνεχεία να μην επιτρέπουν σε κανένα να ελέγξει την ακρίβειά τους.

Από την άλλη, παρά τα επιχειρήματα περί τεχνολογικών εξελίξεων οι οποίες μας βοηθούν να βρούμε καινούρια κοιτάσματα, οι νέες ανακαλύψεις είναι κάθε χρόνο, λιγότερες από τον προηγούμενο.

Τα αποθέματα πετρελαίου μέσα σε βράχους (tar sands) και άλλες ανορθόδοξες τοποθεσίες κοστίζουν τόσο πολύ στην εξόρυξή τους, που ουσιαστικά δεν είναι αξιοποιήσιμα.

Εξάλλου, πουθενά στον κόσμο δεν κατασκευάζονται νέα διυλιστήρια. Αυτό συμβαίνει διότι όσοι γνωρίζουν τί πραγματικά συμβαίνει, ξέρουν πως δεν θα λειτουργήσουν γι’ αρκετά χρόνια ώστε να αποσβεστεί η επένδυση της δημιουργίας τους.

Επιπρόσθετα, κανείς δεν ποντάρει στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων υπέρ της πτώσης της τιμής του πετρελαίου στο άμεσο μέλλον.

Δυστυχώς, η πρόσφατη ιστορία έχει να μας διδάξει πως σε καμία χώρα δεν έγινε κατανοητή η στιγμή του Peak, παρά μόνον όταν αυτή η στιγμή είχε παρέλθει. Αυτή τη σκληρή, που οι πάντες αρνούνται να αποδεχθούν, θα αναγνωριστεί μόνο αφότου συμβεί. Φροντίστε λοιπόν να προσδεθείτε, γιατί η προσγείωσή μας στην πραγματικότητα αναμένεται ανώμαλη…

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Έχετε κάτι να πείτε;