Η θεωρία του αβιοτικού πετρελαίου χωρίς περιστροφές, αμφισβητεί την εκ διαμέτρου αντίθετη θεωρία του peak oil (κορύφωση πετρελαϊκής εξόρυξης την οποία θα ακολουθήσει μία σταθερή και μη αναστρέψιμη μείωση, μέχρι την πλήρη εξάντληση του υγρού ορυκτού), αφού πυρήνας της είναι η πεποίθηση πως το πετρέλαιο δεν είναι ένα οργανικό ορυκτό καύσιμο που δημιουργήθηκε μόνο μία φορά (βιολογικά) στην ιστορία της γης, αλλά ένας αβιοτικός υδρογονάνθρακας που παράγεται συνεχώς στο εσωτερικό της γης από την ένωση υδρογόνου και άνθρακα σε υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, διαφεύγοντας προς την επιφάνεια μέσα από τις σχισμές της γης, καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές πλάκες κοντά στην επιφάνεια.
Η θεωρία Abiogenic υποστηρίζει ότι το πετρέλαιο διαμορφώνεται στον μανδύα του πλανήτη μας, σε θερμοκρασίες και πιέσεις τέτοιες που να ικανοποιούν τους νόμους της θερμοδυναμικής, από αποθέσεις άνθρακα, και όχι από αποθέσεις νεκρών φυτικών οργανισμών.
Οι διάφορες αβιοτικές υποθέσεις προτάθηκαν αρχικά στα μέσα του δέκατου ενάτου αιώνα, από τον Αλέξανδρο Von Humboldt, τον Ρώσο φαρμακοποιό, Dmitri Mendeleev που συνέταξε τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων, αλλά και τον Γάλλο φαρμακοποιό, Marcelino Berthelot. Από τότε, αυτές οι υποθέσεις έχουν χάσει έδαφος από τη δημοφιλέστερη άποψη ότι το πετρέλαιο είναι απολιθωμένα καύσιμα (βιογονική υπόθεση που προτάθηκε αρχικά από τον Georg Agricola τον 16ο αιώνα).
Ωστόσο, Ρώσοι και Ουκρανοί επιστήμονες επανέφεραν περί τα τέλη του 20ουαι στο προσκήνιο, τη θεωρία του αβιοτικού πετρελαίου, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα επέδειξε η Δύση μετά και τη δημοσίευση του Thomas Gold «Η βαθιά καυτή βιόσφαιρα», το 1999.
ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΚΟΛΥΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Τέσσερεις εταιρείες ερευνούν για κοιτάσματα μαύρου χρυσού στο δυτικό κέρας της μεγάλης αφρικανικής τάφρου: η Heritage Oil, η Tullow Oil, η Tower Oil και η Dominion Oil.
Η Heritage Oil παρουσίασε το μεγαλύτερο κοίτασμα – Giraffe1 – στην περιοχή της λίμνης Albert, προσθέτοντας ότι υπάρχει ακόμα ένα μεγαλύτερο κοίτασμα, το – Buffalo-Giraffe – το οποίο «περιέχει δισεκατομμύρια βαρέλια, χωρίς ωστόσο να είναι σαφές ακόμα πόση ποσότητα μπορεί να αντληθεί». Σύμφωνα με στοιχεία της αυστραλέζικης εταιρείας πετρελαϊκών ερευνών Hardman Resources (2006), η Ουγκάντα έχει αποθέματα που επιτρέπουν άντληση 3,5 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα.
Ειδικοί όμως πιστεύουν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σύμφωνα με το γενικό διευθυντή της Tullow Oil μαζί με άλλα κοιτάσματα που έχουν βρεθεί στην περιοχή, το κοίτασμα έχει ξεπεράσει το ωφέλιμο όριο πάνω από το οποίο συμφέρει η εκμετάλλευση της λεκάνης.
Το ακατέργαστο προϊόν της άντλησης θα μπορούσε να μεταφέρεται οδικώς ή σιδηροδρομικώς, αλλά οι αναλυτές θεωρούν ότι η απλούστερη και πιο συμφέρουσα λύση θα ήταν η κατασκευή αγωγού μήκους 1.300χλμ. προς την πρωτεύουσα Καμπάλα και από εκεί προς την ακτή της Κένυας. Οι αξιωματούχοι αρμόδιοι για τα ενεργειακά των ΗΠΑ, δήλωσαν ότι είναι ασφαλώς πρόθυμοι να βοηθήσουν την Ουγκάντα με όλα τα μέσα – και με τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος που θα απαιτηθούν – και τα οποία έχουν καθοριστική σημασία για την αποδοτική διαχείριση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Καινούργια κοιτάσματα όμως ανακαλύπτονται συνεχώς σε αρκετές περιοχές του πλανήτη. Είκοσι μίλια από την ακτή της Γάζας (βλ. Telegraph) υπάρχουν τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου. Η επίσης πολύ ευνοημένη πετρελαϊκά Νιγηρία έγινε πεδίο λυσσαλέου ανταγωνισμού των δυτικών εταιρειών. Η Βραζιλία βρήκε εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα στις ακτές της, ενώ στη θάλασσα της Καραϊβικής μπροστά από την Κούβα βρέθηκε ακόμη ένα σημαντικό κοίτασμα. Εξάλλου, μπροστά από την Ισλανδία μέχρι και το Βόρειο Πόλο, οι Ρώσοι έχουν ανακαλύψει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Μήπως λοιπόν «κολυμπάμε στο πετρέλαιο» και αυτό δεν εξαντλείται ποτέ; Μήπως η θεωρία των «πεπερασμένων» κοιτασμάτων που προέρχονται από οργανικά απολιθώματα της προϊστορικής εποχής, συντηρείται μόνο και μόνο για να πιστεύουμε ότι ο μαύρος «χρυσός» σπανίζει, ώστε να τον αγοράζουμε ακριβά; Μήπως κάτω από αυτό το πρίσμα θα έπρεπε να ασχοληθούμε περισσότερο με τις αντιρρήσεις των επιστημόνων που ξεκάθαρα μιλούν για το ψέμα του CO2 και τη δήθεν συμβολή του στη δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου;
Κι αν το σκεφτείτε, δεν είναι και τόσο παράλογο, διότι για να διατηρηθεί ψηλά η τιμή του μαύρου χρυσού, τη στιγμή που τα αποθέματα είναι πλούσια, θα πρέπει να περιοριστεί η κατανάλωσή του με την προβολή ενός τεχνητού – ψευδούς -επιχειρήματος (peak oil)… Τα συμπεράσματα δικά σας!
Η θεωρία του αβιοτικού πετρελαίου χωρίς περιστροφές, αμφισβητεί την εκ διαμέτρου αντίθετη θεωρία του peak oil (κορύφωση πετρελαϊκής εξόρυξης την οποία θα ακολουθήσει μία σταθερή και μη αναστρέψιμη μείωση, μέχρι την πλήρη εξάντληση του υγρού ορυκτού), αφού πυρήνας της είναι η πεποίθηση πως το πετρέλαιο δεν είναι ένα οργανικό ορυκτό καύσιμο που δημιουργήθηκε μόνο μία φορά (βιολογικά) στην ιστορία της γης, αλλά ένας αβιοτικός υδρογονάνθρακας που παράγεται συνεχώς στο εσωτερικό της γης από την ένωση υδρογόνου και άνθρακα σε υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, διαφεύγοντας προς την επιφάνεια μέσα από τις σχισμές της γης, καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές πλάκες κοντά στην επιφάνεια.
Η θεωρία Abiogenic υποστηρίζει ότι το πετρέλαιο διαμορφώνεται στον μανδύα του πλανήτη μας, σε θερμοκρασίες και πιέσεις τέτοιες που να ικανοποιούν τους νόμους της θερμοδυναμικής, από αποθέσεις άνθρακα, και όχι από αποθέσεις νεκρών φυτικών οργανισμών.
Οι διάφορες αβιοτικές υποθέσεις προτάθηκαν αρχικά στα μέσα του δέκατου ενάτου αιώνα, από τον Αλέξανδρο Von Humboldt, τον Ρώσο φαρμακοποιό, Dmitri Mendeleev που συνέταξε τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων, αλλά και τον Γάλλο φαρμακοποιό, Marcelino Berthelot. Από τότε, αυτές οι υποθέσεις έχουν χάσει έδαφος από τη δημοφιλέστερη άποψη ότι το πετρέλαιο είναι απολιθωμένα καύσιμα (βιογονική υπόθεση που προτάθηκε αρχικά από τον Georg Agricola τον 16ο αιώνα).
Ωστόσο, Ρώσοι και Ουκρανοί επιστήμονες επανέφεραν περί τα τέλη του 20ουαι στο προσκήνιο, τη θεωρία του αβιοτικού πετρελαίου, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα επέδειξε η Δύση μετά και τη δημοσίευση του Thomas Gold «Η βαθιά καυτή βιόσφαιρα», το 1999.
ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΚΟΛΥΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Τέσσερεις εταιρείες ερευνούν για κοιτάσματα μαύρου χρυσού στο δυτικό κέρας της μεγάλης αφρικανικής τάφρου: η Heritage Oil, η Tullow Oil, η Tower Oil και η Dominion Oil.
Η Heritage Oil παρουσίασε το μεγαλύτερο κοίτασμα – Giraffe1 – στην περιοχή της λίμνης Albert, προσθέτοντας ότι υπάρχει ακόμα ένα μεγαλύτερο κοίτασμα, το – Buffalo-Giraffe – το οποίο «περιέχει δισεκατομμύρια βαρέλια, χωρίς ωστόσο να είναι σαφές ακόμα πόση ποσότητα μπορεί να αντληθεί». Σύμφωνα με στοιχεία της αυστραλέζικης εταιρείας πετρελαϊκών ερευνών Hardman Resources (2006), η Ουγκάντα έχει αποθέματα που επιτρέπουν άντληση 3,5 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα.
Ειδικοί όμως πιστεύουν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σύμφωνα με το γενικό διευθυντή της Tullow Oil μαζί με άλλα κοιτάσματα που έχουν βρεθεί στην περιοχή, το κοίτασμα έχει ξεπεράσει το ωφέλιμο όριο πάνω από το οποίο συμφέρει η εκμετάλλευση της λεκάνης.
Το ακατέργαστο προϊόν της άντλησης θα μπορούσε να μεταφέρεται οδικώς ή σιδηροδρομικώς, αλλά οι αναλυτές θεωρούν ότι η απλούστερη και πιο συμφέρουσα λύση θα ήταν η κατασκευή αγωγού μήκους 1.300χλμ. προς την πρωτεύουσα Καμπάλα και από εκεί προς την ακτή της Κένυας. Οι αξιωματούχοι αρμόδιοι για τα ενεργειακά των ΗΠΑ, δήλωσαν ότι είναι ασφαλώς πρόθυμοι να βοηθήσουν την Ουγκάντα με όλα τα μέσα – και με τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος που θα απαιτηθούν – και τα οποία έχουν καθοριστική σημασία για την αποδοτική διαχείριση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Καινούργια κοιτάσματα όμως ανακαλύπτονται συνεχώς σε αρκετές περιοχές του πλανήτη. Είκοσι μίλια από την ακτή της Γάζας (βλ. Telegraph) υπάρχουν τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου. Η επίσης πολύ ευνοημένη πετρελαϊκά Νιγηρία έγινε πεδίο λυσσαλέου ανταγωνισμού των δυτικών εταιρειών. Η Βραζιλία βρήκε εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα στις ακτές της, ενώ στη θάλασσα της Καραϊβικής μπροστά από την Κούβα βρέθηκε ακόμη ένα σημαντικό κοίτασμα. Εξάλλου, μπροστά από την Ισλανδία μέχρι και το Βόρειο Πόλο, οι Ρώσοι έχουν ανακαλύψει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Μήπως λοιπόν «κολυμπάμε στο πετρέλαιο» και αυτό δεν εξαντλείται ποτέ; Μήπως η θεωρία των «πεπερασμένων» κοιτασμάτων που προέρχονται από οργανικά απολιθώματα της προϊστορικής εποχής, συντηρείται μόνο και μόνο για να πιστεύουμε ότι ο μαύρος «χρυσός» σπανίζει, ώστε να τον αγοράζουμε ακριβά; Μήπως κάτω από αυτό το πρίσμα θα έπρεπε να ασχοληθούμε περισσότερο με τις αντιρρήσεις των επιστημόνων που ξεκάθαρα μιλούν για το ψέμα του CO2 και τη δήθεν συμβολή του στη δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου;
Κι αν το σκεφτείτε, δεν είναι και τόσο παράλογο, διότι για να διατηρηθεί ψηλά η τιμή του μαύρου χρυσού, τη στιγμή που τα αποθέματα είναι πλούσια, θα πρέπει να περιοριστεί η κατανάλωσή του με την προβολή ενός τεχνητού – ψευδούς -επιχειρήματος (peak oil)… Τα συμπεράσματα δικά σας!
